Richtlĳn 2003/96/EG van de Raad van 27 oktober 2003 tot herstructurering van de communautaire regeling voor de belasting van energieproducten en elektriciteit (Voor de EER relevante tekst)

31.10.2003

Publicatieblad van de Europese Unie

L 283/51

RICHTLĲN 2003/96/EG VAN DE RAAD

van 27 oktober 2003

tot herstructurering van de communautaire regeling voor de belasting van energieproducten en elektriciteit

(Voor de EER relevante tekst)

DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap, met name op artikel 93,

Gezien het voorstel van de Commissie,

Gezien het advies van het Europees Parlement,

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)	De werkingssfeer van de Richtlĳnen 92/81/EEG⁽¹⁾ en 92/82/EEG⁽²⁾ van 19 oktober 1992, betreffende respectievelĳk de harmonisatie van de structuur van de accĳns op minerale oliën en de onderlinge aanpassing van de accĳnstarieven voor minerale oliën, is beperkt tot minerale oliën.

(2)	Het ontbreken van communautaire bepalingen om elektriciteit en andere energieproducten dan minerale oliën aan een minimumbelasting te onderwerpen, kan nadelig zĳn voor de goede werking van de interne markt.

(3)	Voor de goede werking van de interne markt en de verwezenlĳking van de doelstellingen van het communautaire beleid in andere sectoren is het nodig dat op communautair niveau minimumbelastingniveaus worden vastgesteld voor de meeste energieproducten, met inbegrip van elektriciteit, aardgas en kolen.

(4)	Aanmerkelĳke verschillen tussen de door de lidstaten toegepaste nationale belastingniveaus kunnen nadelig blĳken voor de goede werking van de interne markt.

(5)	Door vaststelling van passende communautaire minimumbelastingniveaus kunnen bestaande verschillen in de nationale belastingniveaus kleiner worden gemaakt.

(6)	Overeenkomstig artikel 6 van het Verdrag moeten de eisen inzake milieubescherming worden geïntegreerd in de omschrĳving en uitvoering van het beleid van de Gemeenschap op andere terreinen.

(7)

Als partĳ bĳ het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake Klimaatverandering heeft de Gemeenschap het protocol van Kyoto bekrachtigd. De belasting van energieproducten — en in voorkomend geval van elektriciteit — is een van de beschikbare instrumenten om de doelstellingen van het protocol van Kyoto te verwezenlĳken.

(8)

De Raad moet op gezette tĳden de vrĳstellingen en verlagingen en de minimumbelastingniveaus bestuderen en daarbĳ aandacht schenken aan de goede werking van de interne markt, de reële waarde van de minimumbelastingniveaus, de concurrentiepositie van het bedrĳfsleven van de Gemeenschap in internationaal verband en de bredere doelstellingen van het Verdrag.

(9)	De lidstaten moeten de flexibiliteit krĳgen die nodig is om een aan de nationale context aangepast beleid te bepalen en uit te voeren.

(10)

De lidstaten willen verschillende soorten belastingen op energieproducten en elektriciteit invoeren of handhaven. Daartoe moet het de lidstaten toegestaan zĳn om voor de naleving van de communautaire minimumbelastingniveaus alle door hen geheven indirecte belastingen (de BTW uitgezonderd) samen te tellen.

(11)

Het staat elke lidstaat vrĳ te beslissen met welke fiscale regelingen uitvoering wordt gegeven aan dit communautaire kader voor de belasting van energieproducten en elektriciteit. Te dien aanzien zouden lidstaten kunnen beslissen de totale belastingdruk niet te verhogen indien zĳ van oordeel zĳn dat toepassing van dit beginsel van belastingneutraliteit tot herstructurering en modernisering van hun belastingstelsels zou kunnen bĳdragen doordat milieubescherming en een betere benutting van de factor arbeid worden aangemoedigd.

(12)	Energieprĳzen zĳn sleutelelementen van het communautaire energie-, vervoer- en milieubeleid.

(13)	Belasting bepaalt voor een deel de prĳs van energieproducten en elektriciteit.

(14)

De minimumbelastingniveaus moeten de concurrentiepositie van de verschillende energieproducten en elektriciteit weerspiegelen. In dit verband is het raadzaam de minimumniveaus in de mate van het mogelĳke te berekenen op grond van de energie-inhoud van de producten. Deze methode dient evenwel niet te worden toegepast op motorbrandstoffen.

(15)	In bepaalde omstandigheden of onder permanente voorwaarden moet het toegestaan zĳn om, met inachtneming van de communautaire minimumbelastingniveaus en de regels van de interne markt en de mededinging, op eenzelfde product gedifferentieerde nationale belastingniveaus toe te passen.

(16)	Omdat warmte slechts in zeer geringe mate intracommunautair wordt verhandeld, dient outputbelasting op warmte buiten de werkingssfeer van dit communautaire kader te blĳven.

(17)	Er moeten verschillende communautaire minimumbelastingniveaus worden vastgesteld naar gelang van het gebruik van de energieproducten en elektriciteit.

(18)	Energieproducten die worden gebruikt als motorbrandstof voor bepaalde industriële en commerciële doeleinden en energieproducten die worden gebruikt als brandstof voor verwarming, worden gewoonlĳk lager belast dan energieproducten die voor de voortbeweging worden gebruikt.

(19)

Om belasting te kunnen heffen op dieselbrandstof die gebruikt wordt door vervoerders met name die met intracommunautaire activiteiten, moet een specifieke behandeling mogelĳk zĳn, inclusief maatregelen met het oog op de invoering van een systeem van heffingen op het weggebruik, om de concurrentieverstoring die deze vervoerders zouden kunnen ondervinden te beperken.

(20)	De lidstaten hebben wellicht behoefte aan een mogelĳkheid om te differentiëren tussen commerciële en niet-commerciële diesel. Zĳ kunnen die mogelĳkheid benutten om het verschil tussen de belastingheffing op niet-commerciële gasolie gebruikt voor voortbeweging en op benzine kleiner te maken.

(21)	Zakelĳk en niet-zakelĳk gebruik van energieproducten en elektriciteit mogen voor belastingdoeleinden verschillend behandeld worden.

(22)

Op energieproducten moet in wezen een communautair regelgevingskader van toepassing zĳn wanneer deze als verwarmingsbrandstof of als motorbrandstof worden gebruikt. In dat opzicht gebiedt de aard en de logica van het belastingstelsel om vormen van duaal gebruik van energieproducten en vormen van gebruik voor andere doeleinden dan als brandstof, alsmede mineralogische procédés, van de werkingssfeer van dit regelgevingskader uit te sluiten. Elektriciteit die op vergelĳkbare wĳze wordt gebruikt, dient op dezelfde wĳze te worden behandeld.

(23)

Gezien de bestaande internationale verplichtingen en het behoud van de concurrentiepositie van het communautaire bedrĳfsleven is het raadzaam de vrĳstellingen van energieproducten die worden geleverd voor de niet-recreatieve luchtvaart en zeescheepvaart te handhaven, maar de lidstaten moeten de mogelĳkheid hebben om deze vrĳstellingen te beperken.

(24)	Het moet de lidstaten toegestaan zĳn binnen hun grondgebied bepaalde andere vrĳstellingen of verlagingen toe te passen, mits dit de goede werking van de interne markt niet schaadt en niet tot concurrentieverstoringen leidt.

(25)	Meer bepaald kunnen warmtekrachtkoppeling en — met het oog op de bevordering van het gebruik van alternatieve energiebronnen — energie uit hernieuwbare bronnen in aanmerking komen voor een bevoorrechte behandeling.

(26)

Het is wenselĳk om ter stimulering van biobrandstoffen een communautair regelgevingskader te creëren waarbinnen de lidstaten vrĳstelling of verlaging van belastingen kunnen verlenen, zodat wordt bĳgedragen tot een betere werking van de interne markt en de lidstaten en de marktdeelnemers een voldoende mate van rechtszekerheid wordt geboden. Het is dienstig concurrentieverstoringen te beperken en de producenten en distributeurs van biobrandstoffen een stimulans in de vorm van een kostprĳsverlaging te blĳven bieden, onder meer met aanpassingen door de lidstaten waarin wĳzigingen van de grondstoffenprĳzen verdisconteerd zĳn.

(27)

Deze richtlĳn doet geen afbreuk aan de toepassing van de toepasselĳke bepalingen van Richtlĳn 92/12/EEG van de Raad van 25 februari 1992 betreffende de algemene regeling voor accĳnsproducten, het voorhanden hebben en het verkeer daarvan en de controles daarop⁽³⁾, noch van Richtlĳn 92/83/EEG van de Raad van 19 oktober 1992 betreffende de harmonisatie van de structuur van de accĳns op alcohol en alcoholhoudende dranken⁽⁴⁾, wanneer het product dat bestemd is voor gebruik, wordt aangeboden voor verkoop of wordt gebruikt als motorbrandstof of als additief in motorbrandstoffen ethylalcohol is volgens de definitie in Richtlĳn 92/83/EEG.

(28)	Met name bĳ gebreke van sterkere harmonisatie op Gemeenschapsniveau of wegens een dreigende verslechtering van de internationale concurrentiepositie of op grond van sociale of milieuoverwegingen, kunnen bepaalde belastingvrĳstellingen of belastingverlagingen nodig blĳken.

(29)	Bedrĳven die overeenkomsten sluiten met het oog op een aanzienlĳke verbetering van de milieubescherming en de energie-efficiëntie, verdienen aandacht. Van deze bedrĳven verdienen de energie-intensieve een specifieke behandeling.

(30)	Wellicht hebben de lidstaten overgangsperioden en -regelingen nodig om zich soepel te kunnen aanpassen aan de nieuwe communautaire belastingniveaus en daardoor negatieve neveneffecten te vermĳden.

(31)	Er moet een procedure komen volgens welke de lidstaten voor een bepaalde periode andere belastingvrĳstellingen of -verlagingen mogen invoeren. Dergelĳke vrĳstellingen en verlagingen moeten op gezette tĳden geëvalueerd worden.

(32)

Er moet worden bepaald dat de lidstaten bepaalde nationale maatregelen bĳ de Commissie moeten aanmelden; die aanmelding ontslaat de lidstaten niet van de in artikel 88, lid 3, van het Verdrag neergelegde verplichting bepaalde nationale maatregelen aan te melden. Deze richtlĳn doet geen afbreuk aan het resultaat van enigerlei toekomstige, uit hoofde van de artikelen 87 en 88 van het Verdrag, ingeleide procedure inzake staatssteun.

(33)	De werkingssfeer van Richtlĳn 92/12/EEG betreffende de algemene regeling voor accĳnsproducten, het voorhanden hebben en het verkeer daarvan en de controles daarop, moet waar passend worden uitgebreid tot de producten en indirecte belastingen die onder deze richtlĳn vallen.

(34)	De voor de uitvoering van deze richtlĳn vereiste maatregelen dienen te worden vastgesteld overeenkomstig Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden⁽⁵⁾,

HEEFT DE VOLGENDE RICHTLĲN VASTGESTELD:

Artikel 1

De lidstaten heffen belasting op energieproducten en elektriciteit overeenkomstig deze richtlĳn.

Artikel 2

1. Voor de toepassing van deze richtlĳn wordt onder 'energieproducten' verstaan de hieronder vermelde producten:

a)	producten van de GN-codes 1507 tot en met 1518, indien deze zĳn bestemd om als verwarmings- of motorbrandstof te worden gebruikt;

b)	producten van de GN-codes 2701, 2702 en 2704 tot en met 2715;

c)	producten van de GN-codes 2901 en 2902;

d)	producten van GN-code 2905 11 00 die niet van synthetische oorsprong zĳn, indien deze zĳn bestemd om als verwarmings- of motorbrandstof te worden gebruikt;

e)	producten van GN-code 3403;

f)	producten van GN-code 3811;

g)	producten van GN-code 3817;

h)	producten van de GN-code 3824 90 99, indien deze zĳn bestemd om als verwarmings- of motorbrandstof te worden gebruikt.

2. Deze richtlĳn is eveneens van toepassing op:

Elektriciteit van GN-code 2716.

3. De energieproducten waarvoor in deze richtlĳn geen belastingniveau is vastgesteld en die bestemd zĳn voor gebruik, worden aangeboden voor verkoop of worden gebruikt als motor- of verwarmingsbrandstof, worden belast tegen het belastingniveau van de gelĳkwaardige motor- of verwarmingsbrandstof, naar gelang van het gebruik dat ervan gemaakt wordt.

Naast de in lid 1 genoemde belastbare producten wordt tegen het belastingniveau van de gelĳkwaardige motorbrandstof belast, elk product dat bestemd is voor gebruik, wordt aangeboden voor verkoop of wordt gebruikt als motorbrandstof of als additief of vulstof in motorbrandstoffen.

Naast de in lid 1 genoemde belastbare producten wordt tegen het belastingniveau van het gelĳkwaardige energieproduct belast elke andere koolwaterstof, turf uitgezonderd, die bestemd is voor gebruik, wordt aangeboden voor verkoop of wordt gebruikt als verwarmingsbrandstof.

4. Deze richtlĳn is niet van toepassing op:

a)	outputbelasting op warmte en de belasting op producten van de GN-codes 4401 en 4402;

de volgende vormen van gebruik van energieproducten en elektriciteit:

—	energieproducten gebruikt voor andere doeleinden dan als motor- of verwarmingsbrandstof

—

duaal gebruik van energieproducten

Een energieproduct kent een duaal gebruik wanneer het zowel als verwarmingsbrandstof als voor andere doeleinden dan als motor- of verwarmingsbrandstof wordt gebruikt. Het gebruik van energieproducten voor chemische reductie of elektrolytische en metallurgische procédés wordt als duaal gebruik beschouwd.

—	Elektriciteit die voornamelĳk wordt gebruikt voor chemische reductie en elektrolytische en metallurgische procédés;

—

elektriciteit die meer dan 50 % van de kosten van een product veroorzaakt. De kosten van een product worden gedefinieerd als de som van de totale aankoop van goederen en diensten plus de personeelskosten plus het verbruik van kapitaalgoederen op het niveau van het bedrĳf als gedefinieerd in artikel 11. Deze kosten worden berekend op basis van het gemiddelde per eenheid. Onder elektriciteitskosten wordt verstaan de feitelĳke aankoopwaarde van de elektriciteit of de productiekosten van de elektriciteit, indien deze in het bedrĳf wordt gegenereerd;

—

mineralogische procédés.

Onder mineralogische procédés wordt verstaan de procédés die in Verordening (EEG) nr. 3037/90 van de Raad van 9 oktober 1990 betreffende de statistische nomenclatuur van de economische activiteiten in de Europese Gemeenschap zĳn ondergebracht onder code DI 26 „Vervaardiging van overige niet-metaalhoudende minerale producten” van de NACE-nomenclatuur⁽⁶⁾.

Op deze energieproducten is artikel 20 evenwel van toepassing.

5. De in deze richtlĳn vervatte verwĳzingen naar codes van de gecombineerde nomenclatuur zĳn verwĳzingen naar Verordening (EG) nr. 2031/2001 van de Commissie van 6 augustus 2001 tot wĳziging van bĳlage I van Verordening (EEG) nr. 2658/87 van de Raad met betrekking tot de tarief- en statistieknomenclatuur en het gemeenschappelĳk douanetarief⁽⁷⁾.

Jaarlĳks wordt volgens de procedure van artikel 27 een besluit genomen tot bĳwerking van de codes van de gecombineerde nomenclatuur voor de producten, vermeld in deze richtlĳn. Het besluit mag niet leiden tot wĳzigingen in de minimumbelastingniveaus voor energieproducten en elektriciteit als bedoeld in deze richtlĳn, noch tot toevoeging of verwĳdering van energieproducten en elektriciteit.

Artikel 3

De verwĳzingen naar 'minerale oliën' en 'accĳnzen' in Richtlĳn 92/12/EEG (voorzover van toepassing op minerale oliën) zĳn uit te leggen als verwĳzingen naar alle energieproducten, elektriciteit en nationale indirecte belastingen bedoeld in artikel 2, respectievelĳk artikel 4, lid 2, van de onderhavige richtlĳn.

Artikel 4

1. De belastingniveaus die de lidstaten toepassen op de in artikel 2 genoemde energieproducten en op elektriciteit, mogen niet onder de bĳ deze richtlĳn voorgeschreven minimumbelastingniveaus liggen.

2. Voor de toepassing van deze richtlĳn wordt onder 'belastingniveau' verstaan het totaal van alle geheven indirecte belastingen (BTW uitgezonderd), rechtstreeks of niet-rechtstreeks berekend over de hoeveelheid energieproducten en elektriciteit op het tĳdstip van uitslag tot verbruik.

Artikel 5

De lidstaten kunnen, onder fiscaal toezicht, gedifferentieerde belastingniveaus toepassen in de volgende gevallen, op voorwaarde dat deze belastingniveaus niet onder de bĳ deze richtlĳn voorgeschreven minimumbelastingniveaus liggen en verenigbaar zĳn met het Gemeenschapsrecht:

—	wanneer de gedifferentieerde belastingniveaus rechtstreeks gekoppeld zĳn aan de kwaliteit van het product;

—	wanneer de gedifferentieerde belastingniveaus afhangen van kwantitatieve consumptieniveaus voor elektriciteit en energieproducten die voor verwarming worden gebruikt;

—	voor de volgende vormen van gebruik: plaatselĳk openbaar personenvervoer (taxi's inbegrepen), afvalinzameling, strĳdkrachten en overheidsadministraties, gehandicapten, ziekenauto's;

—	om onderscheid te maken tussen zakelĳk en niet-zakelĳk gebruik voor energieproducten en elektriciteit als bedoeld in de artikelen 9 en 10.

Artikel 6

Het staat de lidstaten vrĳ aan de bĳ deze richtlĳn voorgeschreven belastingvrĳstellingen of -verlagingen uitvoering te geven:

a)	rechtstreeks,

b)	middels een gedifferentieerd belastingniveau of

c)	door het betaalde belastingbedrag geheel of gedeeltelĳk terug te geven.

Artikel 7

1. Met ingang van 1 januari 2004 en vanaf 1 januari 2010 worden de minimumbelastingniveaus voor motorbrandstoffen vastgesteld zoals beschreven in bĳlage I.A.

Uiterlĳk op 1 januari 2012 besluit de Raad aan de hand van een verslag en een voorstel van de Commissie, na raadpleging van het Europees Parlement, met eenparigheid van stemmen over de minimumbelastingniveaus voor gasolie voor een verdere periode beginnende op 1 januari 2013.

2. De lidstaten mogen onderscheid maken tussen commerciële en niet-commerciële aanwending van gasolie gebruikt voor voortbeweging, op voorwaarde dat de communautaire minimumbelastingniveaus gerespecteerd worden en het belastingniveau voor commerciële gasolie gebruikt voor voortbeweging niet onder het op 1 januari 2003 geldende nationale belastingniveau daalt, niettegenstaande de in deze richtlĳn bepaalde afwĳkingen voor dit gebruik.

3. Onder commerciële gasolie gebruikt voor voortbeweging wordt verstaan gasolie gebruikt voor voortbeweging voor onderstaande doeleinden:

a)	het vervoer van goederen voor eigen rekening of voor rekening van derden met een motorvoertuig of een samenstel van voertuigen dat uitsluitend bestemd is voor het goederenvervoer over de weg met een maximum toegelaten laadvermogen van 7,5 ton of meer bedraagt;

het vervoer van personen, geregeld of occasioneel, met een motorvoertuig van de categorieën M2 en M3 zoals omschreven in Richtlĳn 70/156/EEG van de Raad van 6 februari 1970 inzake de onderlinge aanpassing van de wetgevingen van de lidstaten betreffende de goedkeuring van motorvoertuigen en aanhangwagens daarvan⁽⁸⁾.

4. Niettegenstaande lid 2 kunnen lidstaten die een systeem van heffingen op het weggebruik invoeren voor motorvoertuigen of samenstellen van voertuigen die uitsluitend bestemd zĳn voor het goederenvervoer over de weg, op door dergelĳke voertuigen gebruikte gasolie een verlaagd belastingniveau toepassen dat lager is dan het op 1 januari 2003 geldende nationale belastingniveau, zolang de totale belastingdruk grotendeels gelĳk blĳft, de communautaire minimumbelastingniveaus gerespecteerd worden, en het op 1 januari 2003 geldende nationale belastingniveau voor gasolie gebruikt voor voortbeweging ten minste twee maal zo hoog is als het op 1 januari 2004 geldende minimumbelastingniveau.

Artikel 8

1. Niettegenstaande artikel 7 worden de minimumbelastingniveaus voor producten die als motorbrandstof worden gebruikt voor de doeleinden van lid 2, met ingang van 1 januari 2004 vastgesteld zoals beschreven in bĳlage I.B.

2. Dit artikel is van toepassing voor de volgende industriële en commerciële doeleinden:

a)	landbouw, tuinbouw, visteelt of bosbouw;

b)	stationaire motoren;

c)	installaties en machines die worden gebruikt in de bouw, de weg- en waterbouw en voor openbare werken;

d)	voertuigen bestemd om buiten de openbare weg te worden gebruikt of waarvoor geen vergunning is verleend voor overwegend gebruik op de openbare weg.

Artikel 9

1. Met ingang van 1 januari 2004 worden de minimumbelastingniveaus voor verwarmingsbrandstoffen vastgesteld zoals beschreven in bĳlage I.C.

2. De lidstaten die op 1 januari 2003 gemachtigd zĳn om voor gasolie voor verwarming een controleretributie te heffen, mogen op dat product een verlaagd belastingniveau van 10 euro per 1000 liter blĳven toepassen. Deze machtiging wordt op 1 januari 2007 ingetrokken indien de Raad, op basis van een verslag en een voorstel van de Commissie, daartoe met eenparigheid van stemmen besluit, na te hebben vastgesteld dat het verlaagde belastingniveau te laag is om problemen van handelsverstoring tussen de lidstaten te vermĳden.

Artikel 10

1. Met ingang van 1 januari 2004 worden de minimumbelastingniveaus voor elektriciteit vastgesteld zoals beschreven in bĳlage I.C.

2. Boven de in lid 1 bedoelde minimumbelastingniveaus kunnen de lidstaten de toepasselĳke belastinggrondslag bepalen mits zĳ het bepaalde in Richtlĳn 92/12/EEG in acht nemen.

Artikel 11

1. In deze richtlĳn wordt onder zakelĳk gebruik verstaan het gebruik door een zakelĳke eenheid, als zodanig geïdentificeerd overeenkomstig het tweede lid, dat zelfstandig, ongeacht op welke plaats, leveringen van goederen en diensten verricht, ongeacht het oogmerk of het resultaat van die economische activiteiten.

De economische activiteiten omvatten alle werkzaamheden van een fabrikant, handelaar of dienstverrichter, met inbegrip van de winning van delfstoffen, de landbouw en de uitoefening van vrĳe beroepen.

Staten, lokale en regionale overheden en andere publiekrechtelĳke lichamen worden niet als zakelĳke eenheid aangemerkt voor de werkzaamheden of handelingen die zĳ als overheid verrichten. Wanneer deze lichamen evenwel zodanige werkzaamheden of handelingen verrichten, worden zĳ daarvoor als zakelĳke eenheid aangemerkt, indien een behandeling als niet-zakelĳke eenheid tot concurrentieverstoringen van enige betekenis zou leiden.

2. Voor de toepassing van deze richtlĳn kan een zakelĳke eenheid niet worden beschouwd als kleiner dan een afdeling van een zakelĳke eenheid of een juridische entiteit die uit organisatorisch oogpunt een onafhankelĳke exploitatie vormt, dat wil zeggen een eenheid die op eigen kracht kan functioneren.

3. Waar gemengd gebruik plaatsvindt, wordt de belasting geheven naar evenredigheid van elk type gebruik; indien het zakelĳk of het niet-zakelĳk gebruik van weinig belang is, kan het evenwel als nihil worden behandeld.

4. De lidstaten kunnen het toepassingsgebied van het verlaagde belastingniveau voor zakelĳk gebruik beperken.

Artikel 12

1. De lidstaten kunnen hun nationale belastingniveaus uitdrukken in andere dan de in de artikelen 7 tot en met 10 vermelde eenheden, op voorwaarde dat de overeenkomstige belastingniveaus na omrekening in die eenheden niet onder de in deze richtlĳn vastgestelde minimumniveaus liggen.

2. Voor energieproducten als bedoeld in de artikelen 7, 8 en 9 met belastingniveaus op grond van volumes, wordt het volume gemeten bĳ een temperatuur van 15 °C.

Artikel 13

1. Voor de lidstaten die de euro niet hebben ingevoerd wordt de op de waarde van de belastingniveaus toe te passen tegenwaarde van de euro in nationale valuta eenmaal per jaar vastgesteld. De voor deze omrekening toe te passen koersen zĳn de in het Publicatieblad van de Europese Unie bekendgemaakte koersen van de eerste werkdag van oktober. Ze worden toegepast vanaf 1 januari van het volgende kalenderjaar.

2. De lidstaten kunnen bĳ de in lid 1 bedoelde jaarlĳkse aanpassing de geldende belastingbedragen onveranderd laten, indien de omrekening van de in euro uitgedrukte belastingniveaus een verhoging van de in nationale valuta uitgedrukte belastingniveaus geeft van minder dan 5 %, of van minder dan 5 euro indien dat bedrag lager is dan het vorengenoemde percentage.

Artikel 14

1. Naast de algemene bepalingen van Richtlĳn 92/12/EEG inzake vrĳgesteld gebruik van belastbare producten, en onverminderd andere communautaire bepalingen, verlenen de lidstaten voor onderstaande producten vrĳstelling van belasting, op voorwaarden die zĳ vaststellen met het doel een juiste en eenvoudige toepassing van deze vrĳstelling te verzekeren en fraude, ontwĳking of misbruik te voorkomen:

energieproducten en elektriciteit die worden gebruikt voor de productie van elektriciteit en elektriciteit die wordt gebruikt tot instandhouding van het vermogen elektriciteit te produceren. De lidstaten kunnen deze producten echter uit milieubeleidsoverwegingen aan belasting onderwerpen zonder inachtneming van de in deze richtlĳn vastgestelde minimumbelastingniveaus. In dat geval wordt de op deze producten geheven belasting niet in aanmerking genomen voor de inachtneming van het minimumbelastingniveau voor elektriciteit zoals vastgesteld in artikel 10;

energieproducten die worden geleverd voor gebruik als brandstof voor andere luchtvaart dan particuliere plezierluchtvaart.

Voor de toepassing van deze richtlĳn wordt onder „particuliere plezierluchtvaart” verstaan het gebruik van een luchtvaartuig door de eigenaar daarvan of door de natuurlĳke of rechtspersoon die het gebruik daarvan geniet door huur of anderszins, voor andere dan commerciële doeleinden en met name voor andere doeleinden dan voor het vervoer van personen of goederen of voor het verrichten van diensten onder bezwarende titel, dan wel ten behoeve van overheidsinstanties.

De lidstaten kunnen deze vrĳstelling beperken tot leveringen van reactiemotorbrandstof (GN-code 2710 19 21);

energieproducten die worden geleverd voor gebruik als brandstof voor de vaart op communautaire wateren (met inbegrip van visserĳ) en niet voor gebruik aan boord van particuliere pleziervaartuigen, en aan boord van een vaartuig opgewekte elektriciteit.

Voor de toepassing van deze richtlĳn wordt onder „particuliere pleziervaartuigen” verstaan vaartuigen die worden gebruikt door de eigenaar daarvan of door de natuurlĳke of rechtspersoon die het gebruik daarvan geniet door huur of anderszins, voor andere dan commerciële doeleinden en met name voor andere doeleinden dan voor het vervoer van personen of goederen of voor het verrichten van diensten onder bezwarende titel, dan wel ten behoeve van overheidsinstanties.

2. De lidstaten kunnen de in lid 1, onder b) en c), bedoelde vrĳstellingen beperken tot het internationale en het intracommunautaire vervoer. Daarnaast kan een lidstaat die met een andere lidstaat een bilaterale overeenkomst heeft gesloten, de in lid 1, onder b) en c), bedoelde vrĳstellingen opschorten. In dergelĳke gevallen kunnen de lidstaten een lager belastingniveau dan het in deze richtlĳn vastgestelde minimumniveau toepassen.

Artikel 15

1. Onverminderd andere communautaire bepalingen, kunnen de lidstaten onder fiscaal toezicht gehele of gedeeltelĳke belastingvrĳstellingen of -verlagingen toepassen op:

a)	belastbare producten die onder fiscaal toezicht worden gebruikt bĳ proefprojecten voor de technologische ontwikkeling van milieuvriendelĳker producten of met betrekking tot brandstoffen uit hernieuwbare bronnen;

elektriciteit:

—	afkomstig van zon, wind, golven, getĳden of aardwarmte;

—	afkomstig van waterkracht, welke wordt opgewekt in waterkrachtcentrales;

—	opgewekt uit biomassa of uit van biomassa afkomstige producten;

—	opgewekt uit methaan dat vrĳkomt in verlaten kolenmĳnen;

—	opgewekt uit brandstofcellen;

c)	energieproducten en elektriciteit die worden gebruikt voor warmtekrachtkoppeling;

elektriciteit, opgewekt uit warmtekrachtkoppeling, op voorwaarde dat de installaties voor warmtekrachtkoppeling milieuvriendelĳk zĳn. De lidstaten mogen nationale definities van „milieuvriendelĳke” warmtekrachtkoppeling (of warmtekrachtkoppeling met hoog rendement) toepassen totdat de Raad op basis van een verslag en een voorstel van de Commissie met eenparigheid van stemmen een gemeenschappelĳke definitie aanneemt;

e)	energieproducten en elektriciteit die worden gebruikt voor het vervoer van goederen en personen per spoor, metro, tram en trolleybus;

f)	energieproducten die worden geleverd voor gebruik als brandstof voor de vaart op binnenwateren (met inbegrip van visserĳ) en niet voor gebruik aan boord van particuliere pleziervaartuigen, en aan boord van een vaartuig opgewekte elektriciteit;

aardgas in lidstaten waar het aandeel van aardgas in 2000 minder dan 15 % van het finale energieverbruik bedroeg.

De gehele of gedeeltelĳke vrĳstellingen of verlagingen kunnen van toepassing zĳn gedurende een periode van ten hoogste tien jaar na de inwerkingtreding van deze richtlĳn, of totdat het nationale aandeel van aardgas 25 % van het finale energieverbruik bedraagt, indien dat zich het eerst voordoet. Zodra het nationale aandeel van aardgas evenwel 20 % van het finale energieverbruik bedraagt, hanteren de betrokken lidstaten een strikt positief belastingniveau, dat jaarlĳks wordt verhoogd zodat het aan het einde van bovengenoemde periode ten minste het minimumbelastingniveau bereikt.

Het Verenigd Koninkrĳk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland mag de gehele of gedeeltelĳke vrĳstellingen of verlagingen voor aardgas afzonderlĳk toepassen voor Noord-Ierland;

elektriciteit, aardgas, kolen en vaste brandstoffen die worden gebruikt door huishoudens en/of door organisaties welke door de betrokken lidstaat als liefdadige instellingen worden erkend. Wanneer het gaat om liefdadige organisaties kunnen de lidstaten de vrĳstelling of verlaging beperken tot het niet-zakelĳk gebruik. Indien gemengd gebruik plaatsvindt, wordt de belasting geheven naar evenredigheid van elk type gebruik. Wanneer een gebruik van weinig belang is, kan het als nihil worden behandeld;

i)	aardgas en LPG die worden gebruikt voor voortbeweging;

j)	motorbrandstoffen die worden gebruikt bĳ de vervaardiging, de ontwikkeling, het testen en het onderhoud van luchtvaartuigen en schepen;

k)	motorbrandstoffen die worden gebruikt bĳ baggerwerken in bevaarbare waterlopen en in havens;

l)	producten van GN-code 2705 die worden gebruikt voor verwarmingsdoeleinden.

2. De lidstaten kunnen het belastingbedrag dat de verbruiker heeft betaald voor de elektriciteit die wordt opgewekt met de in lid 1, onder b), bedoelde producten, volledig of gedeeltelĳk aan de producent teruggeven.

3. De lidstaten kunnen een tot een nultarief verlaagd belastingniveau toepassen op energieproducten en elektriciteit die worden gebruikt voor de landbouw, de tuinbouw, de visteelt en de bosbouw.

De Raad beziet, op basis van een voorstel van de Commissie vóór 1 januari 2008 of de toepassing van een tot een nultarief verlaagd belastingniveau wordt ingetrokken.

Artikel 16

1. Onverminderd lid 5, kunnen de lidstaten, onder fiscaal toezicht, belastingvrĳstelling verlenen of een verlaagd belastingniveau hanteren voor de in artikel 2 bedoelde belastbare producten die zĳn samengesteld uit een of meer van onderstaande producten, of deze bevatten:

—	producten van de GN-codes 1507 tot en met 1518;

—	producten van de GN-codes 3824 90 55 en 3824 90 80 tot en met 3824 90 99, wat hun van biomassa afkomstige bestanddelen betreft;

—	producten van de GN-codes 2207 20 00 en 2905 11 00 die niet van synthetische oorsprong zĳn;

—	producten afkomstig van biomassa, inclusief de producten van de GN-codes 4401 en 4402.

De lidstaten kunnen, onder fiscaal toezicht, eveneens een verlaagd belastingtarief hanteren voor de in artikel 2 bedoelde belastbare producten die water bevatten (GN-codes 2201 en 2851 00 10).

Onder „biomassa” wordt verstaan de biologisch afbreekbare fractie van producten, afvalstoffen en residuen uit de landbouw (met inbegrip van plantaardige en dierlĳke stoffen), de bosbouw en aanverwante bedrĳfstakken, alsmede de biologisch afbreekbare fractie van industrieel en stedelĳk afval.

2. De belastingvrĳstelling of -verlaging als gevolg van de toepassing van het in lid 1 bedoelde verlaagde belastingniveau mag niet hoger zĳn dan het bedrag dat aan belasting verschuldigd zou zĳn op het volume van de in lid 1 bedoelde producten aanwezig in de voor genoemde verlaging in aanmerking komende producten.

De door de lidstaten gehanteerde belastingniveaus voor de producten die uit de in lid 1 bedoelde producten zĳn samengesteld of deze bevatten, kunnen onder de in artikel 4 vastgestelde minimumniveaus liggen.

3. De door de lidstaten toegepaste belastingvrĳstelling of -verlaging wordt aangepast naar gelang van de ontwikkeling van de grondstofprĳzen op de markt, teneinde overcompensatie van de hogere productiekosten van de in lid 1 bedoelde producten te vermĳden.

4. Tot en met 31 december 2003 kunnen de lidstaten vrĳstelling verlenen of blĳven verlenen voor uitsluitend of vrĳwel uitsluitend uit de in lid 1 bedoelde producten bestaande producten.

5. De vrĳstelling of verlaging voor de in lid 1 bedoelde producten kan in het kader van een meerjarenprogramma door een overheidsinstantie aan een marktdeelnemer worden toegekend door middel van een vergunning die langer dan één kalenderjaar geldig is. De toegestane vrĳstelling of verlaging mag niet langer dan zes opeenvolgende jaren worden toegepast. Deze termĳn kan worden verlengd.

In het kader van een meerjarenprogramma waarvoor een overheidsinstantie vóór 31 december 2012 toestemming heeft verleend, kunnen de lidstaten de in lid 1 bedoelde vrĳstelling of verlaging na 31 december 2012 blĳven toepassen tot dit meerjarenprogramma afloopt. De vrĳstelling of verjaring kan niet meer worden verlengd.

6. Indien de lidstaten op grond van het Gemeenschapsrecht gedwongen worden tot nakoming van juridisch bindende verplichtingen om een minimumaandeel van de in lid 1 bedoelde producten in de handel te brengen, is het bepaalde in de leden 1 tot en met 5 niet meer van toepassing vanaf de datum waarop die verplichtingen voor de lidstaten bindend worden.

7. De lidstaten zenden de Commissie uiterlĳk 31 december 2004 en vervolgens om de twaalf maanden een lĳst toe van de overeenkomstig dit artikel toegepaste belastingvrĳstellingen of -verlagingen.

8. Uiterlĳk 31 december 2009 brengt de Commissie de Raad verslag uit over de fiscale, economische, landbouw-, energie-, industriële en milieuaspecten van de overeenkomstig dit artikel toegekende verlagingen.

Artikel 17

1. Op voorwaarde dat de in deze richtlĳn voorgeschreven minimumbelastingniveaus gemiddeld voor elk bedrĳf worden gerespecteerd kunnen de lidstaten in de volgende gevallen belastingverlagingen toepassen op het verbruik van energieproducten die worden gebruikt voor verwarming of voor de doeleinden van artikel 8, lid 2, onder b) en c), en op elektriciteit:

ten voordele van energie-intensieve bedrĳven;

Onder een energie-intensief bedrĳf wordt verstaan een bedrĳf in de zin van artikel 11 waar de aankoop van energieproducten en elektriciteit ten minste 3,0 % van de productiewaarde uitmaakt, of de verschuldigde nationale energiebelasting ten minste 0,5 % van de toegevoegde waarde bedraagt. Binnen deze definitie kunnen de lidstaten restrictievere concepten toepassen, waaronder definities van omzetwaarde, proces en sector.

Onder de kosten van de aankoop van energieproducten en elektriciteit wordt verstaan de feitelĳke kosten van de door het bedrĳf aangekochte of gegenereerde energie. Hieronder vallen alleen de kosten van elektriciteit, verwarming en de energieproducten die worden gebruikt voor verwarmingsdoeleinden of voor de doeleinden van artikel 8, lid 2, onder b) en c). De kosten omvatten alle belastingen, uitgezonderd aftrekbare BTW.

Onder productiewaarde wordt verstaan de omzet inclusief rechtstreeks aan de prĳs van het product gekoppelde subsidies, vermeerderd of verminderd met de veranderingen in voorraden gereed product, onderhanden werk en goederen en diensten, ingekocht voor wederverkoop, en verminderd met de aankoop van goederen en diensten voor wederverkoop.

Onder toegevoegde waarde wordt verstaan de totale aan BTW onderworpen omzet inclusief uitvoer, verminderd met de totale aan BTW onderworpen inkoop inclusief invoer.

De lidstaten die momenteel nationale energiebelastingsystemen hebben waarbĳ energie-intensieve bedrĳven worden gedefinieerd aan de hand van andere criteria dan de energiekosten in vergelĳking met de productiewaarde en de verschuldigde nationale energiebelasting in vergelĳking met de toegevoegde waarde, wordt een overgangsperiode tot uiterlĳk 1 januari 2007 toegestaan om zich aan te passen aan de definitie in punt a), eerste alinea;

indien overeenkomsten zĳn aangegaan met ondernemingen of ondernemersverenigingen, of indien regelingen inzake verhandelbare vergunningen of gelĳkwaardige regelingen worden toegepast, voorzover deze leiden tot de verwezenlĳking van milieubeschermingsdoelstellingen of verbeteringen in energie-efficiëntie.

2. Niettegenstaande artikel 4, lid 1, kunnen de lidstaten een tot een nultarief verlaagd belastingniveau toepassen op energieproducten en elektriciteit als gedefinieerd in artikel 2 die worden gebruikt door energie-intensieve bedrĳven als gedefinieerd in lid 1.

3. Niettegenstaande artikel 4, lid 1, kunnen de lidstaten een tot 50 % van de minimumniveaus in deze richtlĳn verlaagd belastingniveau toepassen op energieproducten en elektriciteit als gedefinieerd in artikel 2 die worden gebruikt door bedrĳven als gedefinieerd in artikel 11 welke geen energie-intensieve bedrĳven als gedefinieerd in lid 1 zĳn.

4. Bedrĳven die gebruik maken van de in de leden 2 en 3 bedoelde mogelĳkheden, gaan overeenkomsten, regelingen inzake verhandelbare vergunningen of gelĳkwaardige regelingen aan als bedoeld in lid 1, onder b).De overeenkomsten, regelingen inzake verhandelbare vergunningen of gelĳkwaardige regelingen moeten bĳdragen tot de verwezenlĳking van milieubeschermingsdoelstellingen of een grotere energie-efficiëntie die grosso modo gelĳkwaardig zĳn aan wat zou zĳn bereikt indien de communautaire minimumbelastingniveaus gehanteerd waren.

Artikel 18

1. In afwĳking van de bepalingen van deze richtlĳn worden de lidstaten hierbĳ gemachtigd de in bĳlage II vermelde belastingverlagingen of -vrĳstellingen te blĳven toepassen.

Onder voorbehoud van een voorafgaand onderzoek door de Raad op voorstel van de Commissie, verstrĳkt deze machtiging op 31 december 2006 of op de in bĳlage II vermelde datum.

2. Niettegenstaande de in de leden 3 tot en met 12 bepaalde perioden en op voorwaarde dat de mededinging hierdoor niet significant wordt verstoord, krĳgen lidstaten die moeilĳkheden ondervinden met de toepassing van de nieuwe minimumbelastingniveaus een overgangsperiode tot 1 januari 2007, meer bepaald om te vermĳden dat de prĳsstabiliteit in gevaar wordt gebracht.

3. Het Koninkrĳk Spanje mag tot 1 januari 2007 een overgangsperiode toepassen om het nationale belastingniveau voor gasolie gebruikt voor voortbeweging aan te passen aan het nieuwe minimumbelastingniveau van 302 EUR en tot 1 januari 2012 om tot 330 EUR te komen. Tot 31 december 2009 mag het voorts een speciaal verlaagd belastingniveau hanteren voor de commerciële aanwending van gasolie gebruikt voor voortbeweging, mits dit niet leidt tot een belastingniveau van minder dan 287 EUR per 1 000 liter en de op 1 januari 2003 geldende nationale belastingniveaus niet worden verlaagd. Van 1 januari 2010 tot 1 januari 2012 mag het een gedifferentieerd tarief hanteren voor de commerciële aanwending van gasolie gebruikt voor voortbeweging, mits dit niet leidt tot een belastingniveau van minder dan 302 EUR per 1 000 liter en de op 1 januari 2010 geldende nationale belastingniveaus niet worden verlaagd. Het speciale verlaagde belastingniveau voor de commerciële aanwending van gasolie gebruikt voor voortbeweging mag ook worden toegepast voor taxi's tot 1 januari 2012. Met betrekking tot artikel 7, lid 3, onder a), mag het tot 1 januari 2008 een maximum toegelaten laadvermogen van 3,5 ton of meer toepassen voor het definiëren van commerciële doeleinden.

4. De Republiek Oostenrĳk mag tot 1 januari 2007 een overgangsperiode toepassen om het nationale belastingniveau voor gasolie gebruikt voor voortbeweging aan te passen aan het nieuwe minimum belastingniveau van 302 EUR en tot 1 januari 2012 om tot 330 EUR te komen. Tot 31 december 2009 mag het voorts een speciaal verlaagd belastingniveau hanteren voor de commerciële aanwending van gasolie gebruikt voor voortbeweging, mits dit niet leidt tot een belastingniveau van minder dan 287 EUR per 1 000 liter en de op 1 januari 2003 geldende nationale belastingniveaus niet worden verlaagd. Van 1 januari 2010 tot 1 januari 2012 mag het een gedifferentieerd belastingniveau hanteren voor de commerciële aanwending van gasolie gebruikt voor voortbeweging, mits dit niet leidt tot een belastingniveau van minder dan 302 EUR per 1 000 liter en de op 1 januari 2010 geldende nationale belastingniveaus niet worden verlaagd.

5. Het Koninkrĳk België mag tot 1 januari 2007 een overgangsperiode toepassen om het nationale belastingniveau voor gasolie gebruikt voor voortbeweging aan te passen aan het nieuwe minimumbelastingniveau van 302 EUR en tot 1 januari 2012 om tot 330 EUR te komen. Tot 31 december 2009 mag het voorts een speciaal verlaagd belastingniveau hanteren voor de commerciële aanwending van gasolie gebruikt voor voortbeweging, mits dit niet leidt tot een belastingniveau van minder dan 287 EUR per 1 000 liter en de op 1 januari 2003 geldende nationale belastingniveaus niet worden verlaagd. Van 1 januari 2010 tot 1 januari 2012 mag het een gedifferentieerd belastingniveau hanteren voor de commerciële aanwending van gasolie gebruikt voor voortbeweging, mits dit niet leidt tot een belastingniveau van minder dan 302 EUR per 1 000 liter en de op 1 januari 2010 geldende nationale belastingniveaus niet worden verlaagd.

6. Het Groothertogdom Luxemburg mag tot 1 januari 2009 een overgangsperiode toepassen om het nationale belastingniveau voor gasolie gebruikt voor voortbeweging aan te passen aan het nieuwe minimumbelastingniveau van 302 euro en tot 1 januari 2012 om tot 330 EUR te komen. Tot 31 december 2009 mag het voorts een speciaal verlaagd belastingniveau hanteren voor de commerciële aanwending van gasolie gebruikt voor voortbeweging, mits dit niet leidt tot een belastingniveau van minder dan 272 EUR per 1 000 liter en de op 1 januari 2003 geldende nationale belastingniveaus niet worden verlaagd. Van 1 januari 2010 tot 1 januari 2012 mag het een gedifferentieerd belastingniveau hanteren voor de commerciële aanwending van gasolie gebruikt voor voortbeweging, mits dit niet leidt tot een belastingniveau van minder dan 302 EUR per 1 000 liter en de op 1 januari 2010 geldende nationale belastingniveaus niet worden verlaagd.

7. De Portugese Republiek mag op in het autonome gebied der Azoren en het autonome gebied Madeira verbruikte energieproducten en elektriciteit lagere belastingniveaus toepassen dan de bĳ deze richtlĳn vastgestelde minimumbelastingniveaus, als compensatie voor de vervoerskosten die uit het insulaire karakter en de geografische versnippering van deze gebieden voortvloeien.

De Portugese Republiek mag tot 1 januari 2009 een overgangsperiode toepassen om het nationale belastingniveau voor gasolie gebruikt voor voortbeweging aan te passen aan het nieuwe minimumbelastingniveau van 302 EUR en tot 1 januari 2012 om tot 330 EUR te komen. Tot 31 december 2009 mag zĳ voorts een gedifferentieerd belastingniveau hanteren voor de commerciële aanwending van gasolie gebruikt voor voortbeweging, mits dit niet leidt tot een belastingniveau van minder dan 272 EUR per 1 000 liter en de op 1 januari 2003 geldende nationale belastingniveaus niet worden verlaagd. Van 1 januari 2010 tot 1 januari 2012 mag het een gedifferentieerd belastingniveau hanteren voor de commerciële aanwending van gasolie gebruikt voor voortbeweging, mits dit niet leidt tot een belastingniveau van minder dan 302 EUR per 1 000 liter en de op 1 januari 2010 geldende nationale belastingniveaus niet worden verlaagd. Het gedifferentieerde belastingniveau voor de commerciële aanwending van gasolie gebruikt voor voortbeweging mag ook worden toegepast voor taxi's tot 1 januari 2012. Met betrekking tot artikel 7, lid 3, onder a), mag het tot 1 januari 2008 een maximum toegelaten laadvermogen van 3,5 ton of meer toepassen voor het definiëren van commerciële doeleinden.

De Portugese Republiek mag tot 1 januari 2010 volledige of gedeeltelĳke belastingvrĳstellingen voor elektriciteit toepassen.

8. De Helleense Republiek mag op gasolie gebruikt voor voortbeweging en op benzine die worden verbruikt in de departementen Lesbos, Chios, Samos, de Dodekanesos en de Cycladen, alsmede op de volgende eilanden in de Egeïsche Zee: Thassos, de noordelĳke Sporaden, Samothraki en Skiros, belastingniveaus toepassen die tot 22 EUR per 1 000 liter lager mogen zĳn dan de bĳ deze richtlĳn vastgestelde minimumtarieven.

De Helleense Republiek mag tot 1 januari 2010 een overgangsperiode toepassen om zĳn huidige stelsel van inputelektriciteitsbelasting te veranderen in een outputbelastingstelsel en het nieuwe minimumbelastingniveau voor benzine te bereiken.

De Helleense Republiek mag tot 1 januari 2010 een overgangsperiode toepassen om het nationale belastingniveau voor gasolie gebruikt voor voortbeweging aan te passen aan het nieuwe minimumbelastingniveau van 302 EUR per 1 000 liter en tot 1 januari 2012 om te komen tot 330 EUR. Tot 31 december 2009 mag zĳ voorts een gedifferentieerd belastingniveau hanteren voor de commerciële aanwending van gasolie gebruikt voor voortbeweging, mits dit niet leidt tot een belastingniveau van minder dan 264 EUR per 1 000 liter en de op 1 januari 2003 geldende nationale belastingniveaus niet worden verlaagd. Van 1 januari 2010 tot 1 januari 2012 mag het een gedifferentieerd belastingniveau hanteren voor de commerciële aanwending van gasolie gebruikt voor voortbeweging, mits dit niet leidt tot een belastingniveau van minder dan 302 EUR per 1 000 liter en de op 1 januari 2010 geldende nationale belastingniveaus niet worden verlaagd. Het gedifferentieerde belastingniveau voor de commerciële aanwending van gasolie gebruikt voor voortbeweging mag ook worden toegepast voor taxi's tot 1 januari 2012. Met betrekking tot artikel 7, lid 3, onder a), mag het tot 1 januari 2008 een maximum toegelaten laadvermogen van 3,5 ton of meer toepassen voor het definiëren van commerciële doeleinden.

9. Ierland mag tot 1 januari 2008 volledige of gedeeltelĳke belastingvrĳstellingen of -verlagingen voor elektriciteit toepassen.

10. De Franse Republiek mag tot 1 januari 2009 volledige of gedeeltelĳke belastingvrĳstellingen of -verlagingen toepassen voor energieproducten en elektriciteit gebruikt door de Staat, territoriale en lokale lichamen of andere publiekrechtelĳke lichamen voor de werkzaamheden of handelingen die zĳ als overheid verrichten.

De Franse Republiek mag tot 1 januari 2009 een overgangsperiode toepassen om haar huidige stelsel voor de belasting van elektriciteit aan de bepalingen van deze richtlĳn aan te passen. Gedurende deze periode wordt het algemene gemiddelde van het huidige plaatselĳke belastingniveau voor elektriciteit in aanmerking genomen ter beoordeling van het naleven van de in deze richtlĳn vastgestelde minimumbelastingniveaus.

11. De Italiaanse Republiek mag tot 1 januari 2008 een maximum toegelaten laadvermogen van 3,5 ton of meer toepassen voor het definiëren van commerciële doeleinden als bedoeld in artikel 7, lid 3, onder a).

12. De Bondsrepubliek Duitsland mag tot 1 januari 2008 een maximum toegelaten laadvermogen van 12 ton toepassen voor het definiëren van commerciële doeleinden als bedoeld in artikel 7, lid 3, onder a).

13. Het Koninkrĳk der Nederlanden mag tot 1 januari 2008 een maximum toegelaten laadvermogen van 12 ton toepassen voor het definiëren van commerciële doeleinden als bedoeld in artikel 7, lid 3, onder a).

14. Binnen de vastgestelde overgangsperioden verkleinen de lidstaten geleidelĳk hun respectieve verschillen ten opzichte van de nieuwe minimumbelastingniveaus. Wanneer het verschil tussen het nationale niveau en het minimumniveau niet meer dan 3 % van dat minimumniveau bedraagt, kan de lidstaat in kwestie de aanpassing van zĳn nationale niveau evenwel tot het einde van de overgangsperiode uitstellen.

Artikel 19

1. Naast de bepalingen van de voorgaande artikelen, met name de artikelen 5, 15 en 17, kan de Raad op voorstel van de Commissie met eenparigheid van stemmen besluiten dat een lidstaat uit specifieke beleidsoverwegingen wordt gemachtigd verdere vrĳstellingen of verlagingen in te voeren.

Een lidstaat die een dergelĳke maatregel wenst in te voeren, stelt de Commissie daarvan in kennis en verstrekt haar tevens alle relevante en benodigde gegevens.

De Commissie onderzoekt het verzoek met inachtneming van, onder andere, de goede werking van de interne markt, de noodzaak eerlĳke mededinging te verzekeren en het communautair gezondheids-, milieu-, energie- en vervoersbeleid.

Binnen drie maanden nadat de Commissie alle relevante en benodigde gegevens heeft ontvangen dient zĳ een voorstel in voor een beschikking waarbĳ de Raad de lidstaat in kwestie tot het nemen van een dergelĳke maatregel machtigt of deelt zĳ de Raad de redenen mee waarom zĳ een dergelĳke beschikking niet heeft voorgesteld.

2. De in lid 1 bedoelde machtigingen worden voor ten hoogste zes jaar verleend, met de mogelĳkheid tot verlenging volgens de in lid 1 omschreven procedure.

3. Indien de Commissie van oordeel is dat de in lid 1 bedoelde vrĳstellingen of verlagingen niet langer aanvaardbaar zĳn, met name uit het oogpunt van eerlĳke mededinging, verstoring van de werking van de interne markt, of het communautaire gezondheids-, milieu-, energie- en vervoersbeleid, dient zĳ bĳ de Raad passende voorstellen in. De Raad besluit daarover met eenparigheid van stemmen.

Artikel 20

1. De bepalingen inzake controles en verkeer van Richtlĳn 92/12/EEG zĳn uitsluitend van toepassing op de volgende energieproducten:

a)	producten van de GN-codes 1507 tot en met 1518, indien deze zĳn bestemd om als verwarmings- of motorbrandstof te worden gebruikt;

b)	producten van de GN-codes 2707 10, 2707 20, 2707 30 en 2707 50;

c)	producten van de GN-codes 2710 11 tot en met 2710 19 69. Voor producten van de GN-codes 2710 11 21, 2710 11 25 en 2710 19 29 echter zĳn de bepalingen inzake controles en verkeer uitsluitend van toepassing op commercieel bulkverkeer;

d)	producten van GN-code 2711 (met uitzondering van 2711 11, 2711 21 en 2711 29);

e)	producten van GN-code 2901 10;

f)	producten van de GN-codes 2902 20, 2902 30, 2902 41, 2902 42, 2902 43 en 2902 44;

g)	producten van GN-code 2905 11 00 die niet van synthetische oorsprong zĳn, indien deze zĳn bestemd voor gebruik als verwarmings- of motorbrandstof;

h)	producten van de GN-code 3824 90 99, indien deze zĳn bestemd voor gebruik als verwarmings- of motorbrandstof.

2. 2ndien een lidstaat constateert dat andere dan de in lid 1 bedoelde energieproducten zĳn bestemd voor gebruik, worden aangeboden voor verkoop of worden gebruikt als verwarmings- of motorbrandstof, dan wel anderszins aanleiding geven tot fraude, ontwĳking of misbruik, stelt hĳ de Commissie daarvan onverwĳld in kennis. Deze bepaling geldt ook voor elektriciteit. De Commissie zendt de kennisgeving binnen één maand na ontvangst aan de andere lidstaten toe. Vervolgens wordt volgens de procedure van artikel 27, lid 2, beslist of de betrokken producten moeten vallen onder de bepalingen inzake controles en verkeer van Richtlĳn 92/12/EEG.

3. De lidstaten kunnen uit hoofde van bilaterale overeenkomsten voor sommige of alle in lid 1 bedoelde producten afzien van sommige of alle in Richtlĳn 92/12/EEG genoemde controlemaatregelen, voor zover deze producten niet onder de artikelen 7 tot en met 9 vallen. Dergelĳke overeenkomsten hebben geen gevolgen voor de lidstaten die er geen partĳ bĳ zĳn. Al deze bilaterale overeenkomsten worden gemeld aan de Commissie, die de andere lidstaten op de hoogte stelt.

Artikel 21

1. Naast de algemene bepalingen tot omschrĳving van het belastbare feit en de bepalingen van Richtlĳn 92/12/EEG die betrekking hebben op de betaling, wordt op energieproducten eveneens belasting verschuldigd wanneer één van de in artikel 2, lid 3, van deze richtlĳn genoemde belastbare feiten zich voordoet.

2. Voor de toepassing van deze richtlĳn wordt onder de term 'productie' in Richtlĳn 92/12/EEG, artikel 4 punt c), en artikel 5, lid 1, in voorkomend geval tevens 'winning' verstaan.

3. Het verbruik van energieproducten binnen een bedrĳf dat energieproducten produceert, wordt niet beschouwd als een belastbaar feit waardoor belasting verschuldigd wordt, indien dat verbruik bestaat uit binnen het bedrĳf geproduceerde energieproducten. De lidstaten kunnen ook het verbruik van elektriciteit en andere energieproducten die niet binnen een dergelĳk bedrĳf worden geproduceerd en het verbruik van energieproducten en elektriciteit binnen een bedrĳf dat voor het opwekken van elektriciteit te gebruiken brandstoffen produceert, niet als een belastbaar feit behandelen. Verbruik voor doeleinden die geen verband houden met die productie en met name voor de voortbeweging van motorvoertuigen, wordt beschouwd als een belastbaar feit waardoor belasting verschuldigd wordt.

4. De lidstaten kunnen ook bepalen dat op energieproducten en elektriciteit belasting verschuldigd wordt, wanneer wordt aangetoond dat aan een voorwaarde betreffende het eindverbruik die in de nationale regeling is gesteld voor de toepassing van een verlaagd belastingniveau of het verlenen van vrĳstelling, niet of niet langer wordt voldaan.

5. Voor de toepassing van de artikelen 5 en 6 van Richtlĳn 92/12/EEG worden elektriciteit en aardgas aan belasting onderworpen en wordt de belasting verschuldigd op het tĳdstip van levering door de distributeur of herdistributeur. Wanneer de levering tot verbruik plaatsvindt in een lidstaat waar de distributeur of herdistributeur niet is gevestigd, wordt de belasting van de lidstaten van levering verschuldigd door een bedrĳf dat op het tĳdstip van levering in de lidstaat van levering geregistreerd moet zĳn. De belasting wordt in alle gevallen geheven en geïnd volgens de procedure van iedere lidstaat.

Niettegenstaande de eerste alinea hebben lidstaten het recht het belastbare feit vast te stellen ingeval er geen verbinding is tussen hun gaspĳpleidingen en die van andere lidstaten.

Een entiteit die voor eigen gebruik elektriciteit produceert, wordt beschouwd als distributeur. Niettegenstaande artikel 14, lid 1, punt a), kunnen de lidstaten kleine elektriciteitsproducenten vrĳstelling verlenen mits zĳ belasting heffen op de voor de productie van die elektriciteit gebruikte energieproducten.

Voor de toepassing van de artikelen 5 en 6 van Richtlĳn 92/12/EEG worden kolen, cokes en bruinkool aan belasting onderworpen en wordt de belasting verschuldigd op het tĳdstip van levering door bedrĳven die door de betrokken autoriteiten voor dat doel zĳn geregistreerd. Die autoriteiten kunnen de producent, de handelaar, de importeur of een fiscaal vertegenwoordiger toestaan in de plaats te treden van het geregistreerde bedrĳf voor de op haar rustende belastingverplichtingen. De belasting wordt geheven en geïnd volgens de procedure van iedere lidstaat.

6. Als productie van energieproducten hoeven de lidstaten niet te beschouwen:

a)	handelingen waarbĳ kleine hoeveelheden energieproduct als bĳproduct worden verkregen;

b)	handelingen waardoor de gebruiker van een energieproduct hergebruik daarvan in zĳn eigen onderneming mogelĳk maakt, mits de op dat product reeds betaalde belasting niet lager is dan de belasting die verschuldigd zou zĳn indien het hergebruikte energieproduct opnieuw aan belasting werd onderworpen;

een handeling die bestaat in het mengen, buiten een productiebedrĳf of een belastingentrepot, van energieproducten met andere energieproducten of andere stoffen, mits:

i)	tevoren op de bestanddelen belasting is betaald; en

ii)	het betaalde bedrag niet lager is dan het bedrag aan belasting dat op het mengsel verschuldigd ware.

De onder i) bedoelde voorwaarde is niet van toepassing wanneer het mengsel voor een specifiek gebruik is vrĳgesteld.

Artikel 22

Bĳ wĳziging van één of meer belastingniveaus kunnen reeds tot verbruik uitgeslagen voorraden energieproducten aan een belastingverhoging of -verlaging worden onderworpen.

Artikel 23

Voor verontreinigde of bĳ toeval vermengde energieproducten die ter verwerking in een belastingentrepot worden aangeboden, kunnen de lidstaten reeds voldane belastingbedragen teruggeven.

Artikel 24

1. De in een lidstaat tot verbruik uitgeslagen energieproducten die zich bevinden in de normale reservoirs van bedrĳfsvoertuigen en bestemd zĳn om te worden gebruikt als brandstof voor deze voertuigen, of die zich bevinden in bĳzondere containers en bestemd zĳn om te worden gebruikt voor de werking, tĳdens het vervoer, van systemen waarmee deze containers zĳn uitgerust, worden niet in een andere lidstaat belast.

2. Voor de toepassing van dit artikel wordt verstaan onder

„normale reservoirs”:

—

de door de fabrikant blĳvend in of aan alle voertuigen van hetzelfde type als het betrokken voertuig aangebrachte reservoirs, waarvan de blĳvende inrichting het rechtstreeks verbruik van brandstof mogelĳk maakt, zowel voor de voortbeweging van het voertuig als, in voorkomend geval, de werking van koelsystemen en andere systemen tĳdens het vervoer. Als normale reservoirs gelden ook gasreservoirs die zĳn aangepast voor gebruik in voertuigen en die het rechtstreeks verbruik van gas als brandstof mogelĳk maken, alsmede de reservoirs die zĳn aangesloten op andere systemen waarmee die voertuigen eventueel zĳn uitgerust;

—

de door de fabrikant blĳvend in of aan alle containers van hetzelfde type als de betrokken container aangebrachte reservoirs, waarvan de blĳvende inrichting het rechtstreeks verbruik van brandstof mogelĳk maakt voor de werking tĳdens het vervoer van koelsystemen en andere systemen waarmee containers voor speciale doeleinden zĳn uitgerust.

Onder „container voor speciale doeleinden” wordt verstaan elke container die is uitgerust met aangepaste koelsystemen, systemen voor zuurstoftoevoer, thermische isolatiesystemen of andere systemen.

Artikel 25

1. Op 1 januari van elk jaar en na elke wĳziging van de nationale wetgeving stellen de lidstaten de Commissie in kennis van de belastingniveaus die zĳ toepassen op de in artikel 2 genoemde producten.

2. Indien de door de lidstaten toegepaste belastingniveaus zĳn uitgedrukt in andere meeteenheden dan die welke in de artikelen 7 tot en met 10 voor elk product nader worden omschreven, delen de lidstaten ook de overeenkomstige belastingniveaus na omrekening in deze eenheden mee.

Artikel 26

1. De lidstaten stellen de Commissie in kennis van de maatregelen die zĳ uit hoofde van artikel 5, artikel 14, lid 2, en de artikelen 15 en 17 hebben genomen.

2. Maatregelen als belastingvrĳstelling, -verlaging, -differentiatie en -teruggaaf in de zin van deze richtlĳn kunnen staatssteun inhouden en moeten in dat geval uit hoofde van artikel 88, lid 3, van het Verdrag bĳ de Commissie worden aangemeld.

Het verstrekken van informatie aan de Commissie op basis van deze richtlĳn ontslaat de lidstaten niet van de meldingsplicht uit hoofde van artikel 88, lid 3, van het Verdrag.

3. De verplichting om de Commissie uit hoofde van lid 1 in kennis te stellen van de uit hoofde van artikel 5 genomen maatregelen, ontslaat de lidstaten niet van hun meldingsverplichtingen uit hoofde van Richtlĳn 83/189/EEG.

Artikel 27

1. De Commissie wordt bĳgestaan door het bĳ artikel 24, lid 1, van Richtlĳn 92/12/EEG ingestelde Accĳnscomité.

2. Wanneer naar dit lid wordt verwezen, zĳn de artikelen 5 en 7 van Besluit 1999/468/EG van toepassing.

De in artikel 5, lid 6, van Besluit 1999/468/EG bepaalde termĳn wordt vastgesteld op drie maanden.

3. Het Comité stelt zĳn reglement van orde vast.

Artikel 28

1. De lidstaten dienen vóór 31 december 2003 de wettelĳke en bestuursrechtelĳke bepalingen vast te stellen en bekend te maken die nodig zĳn om aan deze richtlĳn te voldoen. Zĳ stellen de Commissie daarvan onverwĳld in kennis.

2. Zĳ passen deze bepalingen toe met ingang van 1 januari 2004, met uitzondering van de bepalingen in artikel 16 en in artikel 18, lid 1, die de lidstaten met ingang van 1 januari 2003 kunnen toepassen.

3. Wanneer de lidstaten die bepalingen aannemen, wordt in de bepalingen zelf of bĳ de officiële bekendmaking daarvan naar deze richtlĳn verwezen. De regels voor de verwĳzing worden vastgesteld door de lidstaten.

4. De lidstaten delen de Commissie de tekst van de belangrĳke bepalingen van intern recht mede die zĳ op het onder deze richtlĳn vallende gebied vaststellen.

Artikel 29

De Raad bestudeert de in deze richtlĳn vastgestelde vrĳstellingen, verlagingen en minimumbelastingniveaus op gezette tĳden aan de hand van een verslag en, in voorkomend geval, een voorstel van de Commissie, en stelt na raadpleging van het Europees Parlement met eenparigheid van stemmen de nodige maatregelen vast. In het verslag van de Commissie en bĳ de beraadslaging in de Raad wordt rekening gehouden met de goede werking van de interne markt, de reële waarde van de minimumbelastingniveaus en de bredere doelstellingen van het Verdrag.

Artikel 30

Niettegenstaande artikel 28, lid 2, worden de Richtlĳnen 92/81/EEG en 92/82/EEG met ingang van 31 december 2003 ingetrokken.

Artikel 31

Deze richtlĳn treedt in werking op de dag van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

Artikel 32

Deze richtlĳn is gericht tot de lidstaten.

Gedaan te Luxemburg, 27 oktober 2003.

Voor de Raad

De voorzitter

A. MATTEOLI

BĲLAGE I

A. — Minimumbelastingniveaus voor motorbrandstoffen

	1 januari 2004	1 januari 2010;
Gelode benzine (euro per 1 000 l) GN-codes 2710 11 31, 2710 11 51 en 2710 11 59	421	421
Loodvrije benzine (euro per 1 000 l) GN-codes 2710 11 31, 2710 11 41, 2710 11 45 en 2710 11 49	359	359
Gasolie (euro per 1 000 l) GN-codes 2710 19 41 tot en met 2710 19 49	302	330
Kerosine (euro per 1 000 l) GN-codes 2710 19 21 en 2710 19 25	302	330
LPG (euro per 1 000 kg) GN-codes 2711 12 11 tot en met 2711 19 00	125	125
Aardgas (euro per gigajoule bovenste verbrandingswaarde) GN-code 2711 11 00 en 2711 21 00	2,6	2,6

B. — Minimumbelastingniveaus voor motorbrandstoffen gebruikt voor de in artikel 8, lid 2, genoemde doeleinden

Gasolie (euro per 1 000 l) GN-codes 2710 19 41 tot en met 2710 19 49	21
Kerosine (euro per 1 000 l) GN-codes 2710 19 21 en 2710 19 25	21
LPG (euro per 1 000 kg) GN-codes 2711 12 11 tot en met 2711 19 00	41
Aardgas (euro per gigajoule bovenste verbrandingswaarde) GN-code 2711 11 00 en 2711 21 00	0,3

C. — Minimumbelastingniveaus voor verwarmingsbrandstoffen en elektriciteit

	Zakelijk gebruik	niet-zakelijk gebruik
Gasolie (euro per 1 000 l) GN-codes 2710 19 41 tot en met 2710 19 49	21	21
Zware stookolie (euro per 1 000 kg) GN-codes 2710 19 61 tot en met 2710 19 69	15	15
Kerosine (euro per 1 000 l) GN-codes 2710 19 21 en 2710 19 25	0	0
LPG (euro per 1 000 kg) GN-codes 2711 12 11 tot en met 2711 19 00	0	0
Aardgas (euro per gigajoule bovenste verbrandingswaarde) GN-code 2711 11 00 en 2711 21 00	0,15	0,3
Kolen en cokes (euro per gigajoule) GN-codes 2701, 2702 en 2704	0,15	0,3
Elektriciteit (euro per MWh) GN-code 2716	0,5	1,0

BĲLAGE II

Verlaagde belastingniveaus en belastingvrĳstellingen bedoeld in artikel 18, lid 1

1. BELGIË:

—	voor vloeibaar petroleumgas (LPG), aardgas en methaan;

—	voor voertuigen voor het plaatselĳk openbaar personenvervoer;

—	voor andere luchtvaart dan bedoeld in artikel 14, lid 1, onder b);

—	voor de particuliere pleziervaart;

—	voor een verlaagd belastingniveau voor zware stookolie om het gebruik van milieuvriendelĳker brandstoffen aan te moedigen; een dergelĳke verlaging wordt specifiek gekoppeld aan het zwavelgehalte, en het verlaagde belastingniveau mag in geen geval onder de 6,5 EUR per ton liggen;

—	voor afgewerkte olie die wordt hergebruikt als brandstof, hetzĳ direct na terugwinning, hetzĳ na recycling van de afgewerkte olie, op het hergebruik waarvan rechten kunnen worden geheven;

—	voor de toepassing van een gedifferentieerd belastingniveau op ongelode benzine met een laag zwavelgehalte (50 ppm) en een laag aromaatgehalte (35 %);

—	voor de toepassing van een gedifferentieerd belastingniveau op laagzwavelige dieselolie (50 ppm).

2. DENEMARKEN:

—

voor de toepassing van een gedifferentieerd accĳnstarief, van 1 februari 2002 tot en met 31 januari 2008, op zware stookolie en huisbrandolie die worden gebruikt door ondernemingen die veel energie verbruiken voor verwarming en warmwaterproductie. Het toegestane accĳnsverschil bedraagt ten hoogste 0,0095 EUR per kg voor zware stookolie en 0,008 EUR per liter voor huisbrandolie. De accĳnsverlagingen moeten in overeenstemming zĳn met de bepalingen van deze richtlĳn, met name de minimumtarieven;

—

voor een verlaagd accĳnstarief voor diesel om het gebruik van milieuvriendelĳker brandstoffen aan te moedigen, op voorwaarde dat dergelĳke stimulansen onderworpen zĳn aan welbepaalde technische kenmerken, zoals densiteit, zwavelgehalte, distillatiepunt en cetaangetal, en op voorwaarde dat deze tarieven in overeenstemming zĳn met de verplichtingen uit hoofde van deze richtlĳn;

—

voor de toepassing van gedifferentieerde accĳnstarieven naargelang de benzine verkocht wordt in benzinestations die zĳn uitgerust met een terugvloeisysteem voor benzinedampen dan wel in de overige benzinestations, op voorwaarde dat deze gedifferentieerde accĳnstarieven in overeenstemming zĳn met de verplichtingen uit hoofde van deze richtlĳn, met name de minimumaccĳnstarieven;

—	voor de toepassing van gedifferentieerde accĳnstarieven voor benzine, op voorwaarde dat de gedifferentieerde tarieven in overeenstemming zĳn met de verplichtingen uit hoofde van deze richtlĳn, met name de in de artikel 7 bedoelde minimumbelastingniveaus;

—	voor voertuigen voor het plaatselĳk openbaar personenvervoer;

—	voor de toepassing van gedifferentieerde accĳnstarieven voor gasolie, op voorwaarde dat de gedifferentieerde tarieven in overeenstemming zĳn met de verplichtingen uit hoofde van deze richtlĳn, met name de in artikel 7 van deze richtlĳn bedoelde minimumbelastingniveaus;

—

voor gedeeltelĳke teruggave aan de commerciële sector, op voorwaarde dat de heffingen in overeenstemming zĳn met het Gemeenschapsrecht en het bedrag van de betaalde en niet teruggegeven heffingen nooit onder de in de Gemeenschapswetgeving vastgestelde minimumtarieven van de accĳnzen of controleretributies op minerale oliën ligt;

—	voor andere luchtvaart dan bedoeld in artikel 14, lid 1, onder b), van deze richtlĳn;

—

voor de toepassing van een accĳnsverlaging van maximaal 0,03 Deense kroon per liter op benzine die wordt verkocht door tankstations die aan strengere installatie- en exploitatienormen ter beperking van de insĳpeling van methyl-tertiair-butylether in het grondwater voldoen, op voorwaarde dat deze gedifferentieerde accĳnstarieven in overeenstemming zĳn met de verplichtingen uit hoofde van deze richtlĳn, met name de minimumaccĳnstarieven.

3. DUITSLAND:

—	voor de toepassing van een gedifferentieerd accĳnstarief, van 1 januari 2003 tot en met 31 december 2005, voor brandstof met een zwavelgehalte van meer dan 10 ppm;

—	voor het gebruik van koolwaterstofrestgassen als brandstof voor verwarming;

—	voor de toepassing van een gedifferentieerd accĳnstarief voor minerale oliën die worden gebruikt als brandstof voor voertuigen voor het plaatselĳk openbaar vervoer, op voorwaarde dat een en ander in overeenstemming is met de verplichtingen uit hoofde van Richtlĳn 92/82/EEG;

—	voor monsters van minerale oliën die bestemd zĳn voor onderzoek, productietests of andere wetenschappelĳke doeleinden;

—	voor de toepassing van gedifferentieerde accĳnstarieven voor brandstoffen voor verwarming die worden gebruikt door ondernemingen in de be- en verwerkende industrie, op voorwaarde dat de gedifferentieerde tarieven in overeenstemming zĳn met de verplichtingen uit hoofde van deze richtlĳn;

—	voor afgewerkte olie die wordt hergebruikt als brandstof, hetzĳ direct na terugwinning, hetzĳ na recycling van de afgewerkte olie, op het hergebruik waarvan rechten kunnen worden geheven.

4. GRIEKENLAND:

—	voor gebruik door de nationale strĳdkrachten;

—	voor vrĳstelling van de accĳns op minerale oliën die als motorbrandstof worden gebruikt voor de officiële voertuigen van het kabinet van de president en van de rĳkspolitie;

—	voor voertuigen voor het plaatselĳk openbaar personenvervoer;

—	voor naar milieucategorie gedifferentieerde accĳnstarieven voor ongelode benzine, op voorwaarde dat de gedifferentieerde tarieven in overeenstemming zĳn met de verplichtingen uit hoofde van deze richtlĳn, met name de in artikel 7 van deze richtlĳn bedoelde minimumaccĳnstarieven;

—	voor vloeibaar petroleumgas (LPG) en methaan die voor industriële doeleinden worden gebruikt.

5. SPANJE:

—	voor vloeibaar petroleumgas (LPG) dat wordt gebruikt als motorbrandstof voor voertuigen voor het plaatselĳk openbaar personenvervoer;

—	voor vloeibaar petroleumgas dat als motorbrandstof in taxi's wordt gebruikt;

—	voor naar milieucategorie gedifferentieerde accĳnstarieven voor ongelode benzine, op voorwaarde dat de gedifferentieerde tarieven in overeenstemming zĳn met de verplichtingen uit hoofde van deze richtlĳn, met name de in artikel 7 van deze richtlĳn bedoelde minimumbelastingniveaus;

—	voor afgewerkte olie die wordt hergebruikt als brandstof, hetzĳ direct na terugwinning, hetzĳ na recycling van de afgewerkte olie, op het hergebruik waarvan rechten kunnen worden geheven.

6. FRANKRĲK:

—	voor de toepassing van gedifferentieerde accĳnstarieven op diesel die wordt gebruikt in bedrĳfsvoertuigen, tot 1 januari 2005, die vanaf 1 maart 2003 niet lager mogen zĳn dan 380 EUR per 1 000 l;

—	in het kader van bepaalde beleidsmaatregelen ter ondersteuning van regio's die te maken hebben met ontvolking;

—	voor verbruik op het eiland Corsica, op voorwaarde dat de verlaagde accĳnstarieven nooit onder de in de Gemeenschapswetgeving vastgestelde minimumtarieven voor minerale oliën liggen;

—

voor de toepassing van gedifferentieerde accĳnstarieven voor een nieuwe brandstof, bestaande uit een emulsie van water/antivries en diesel, die gestabiliseerd wordt door oppervlakte-actieve stoffen, op voorwaarde dat de gedifferentieerde tarieven in overeenstemming zĳn met de verplichtingen uit hoofde van deze richtlĳn, met name de minimumaccĳnstarieven;

—	voor de toepassing van gedifferentieerde accĳnstarieven voor ongelode superbenzine die een additief op basis van kalium bevat dat de kleppen beter tegen corrosie beschermt (dan wel een ander additief dat een brandstof van vergelĳkbare kwaliteit oplevert);

—	voor motorbrandstof die in taxi's wordt gebruikt, binnen de grenzen van een jaarlĳks quotum;

—	voor vrĳstelling van de accĳns op gas dat wordt gebruikt als motorbrandstof voor voertuigen voor het openbaar vervoer, binnen de grenzen van een jaarlĳks quotum;

—	voor vrĳstelling van de accĳns op gas dat wordt gebruikt als motorbrandstof voor vuilniswagens;

—

voor een verlaagd accĳnstarief voor zware stookolie om het gebruik van milieuvriendelĳker brandstoffen aan te moedigen; deze verlaging wordt specifiek gekoppeld aan het zwavelgehalte en de accĳns mag niet lager zĳn dan het minimumbelastingtarief voor zware stookolie dat in de Gemeenschapswetgeving is vastgesteld;

—	voor vrĳstelling van de accĳns op zware stookolie die wordt gebruikt als brandstof bĳ de productie van aluminiumoxide in de Gardanne;

—	voor andere luchtvaart dan bedoeld in artikel 14, lid 1, onder b);

—	voor de verkoop van benzine voor pleziervaartuigen in de havens van Corsica;

—	voor afgewerkte olie die wordt hergebruikt als brandstof, hetzĳ direct na terugwinning, hetzĳ na recycling van de afgewerkte olie, op het hergebruik waarvan rechten kunnen worden geheven.

—	voor voertuigen voor het plaatselĳk openbaar personenvervoer tot en met 31 december 2005;

—

voor het verlenen van vergunningen waarmee een gedifferentieerde accĳns kan worden toegepast op het mengsel van „benzine/derivaten van ethylalcohol waarvan het alcoholbestanddeel van agrarische oorsprong is (DEAs)” en op het mengsel van „gasolie/methylesters van plantaardige oliën (MEPO's)”. Om in aanmerking te komen voor een accĳnsverlaging op de mengsels waaraan MEPO's en DEA's zĳn toegevoegd die in de zin van deze richtlĳn als motorbrandstof worden gebruikt, moeten de betrokken productie-units van biobrandstoffen uiterlĳk op 31 december 2003 een vergunning van de Franse autoriteiten krĳgen. Deze niet-vernieuwbare vergunningen zĳn geldig voor een periode van maximaal zes jaar, te rekenen vanaf de datum van afgifte van de vergunning. De toegestane verlaging kan blĳven gelden na 31 december 2003 tot op de datum waarop de vergunning vervalt. De accĳnsverlagingen bedragen niet meer dan 35,06 EUR/hl of 396,64 EUR/ton voor de MEPO's en 50,23 EUR/hl of 297,35 EUR/ton voor de DEA's die aan de genoemde mengsels worden toegevoegd. De accĳnsverlagingen worden aan de ontwikkeling van de grondstofprĳzen op de markt gekoppeld, teneinde te vermĳden dat zĳ tot een overcompensatie van de extra kosten voor de productie van biobrandstoffen zouden leiden. Deze beschikking is van toepassing vanaf 1 november 1997. Zĳ loopt af op 31 december 2003;

—

voor het verlenen van vergunningen waarmee een gedifferentieerde accĳns kan worden toegepast op het mengsel van „huisbrandolie/methylesters van plantaardige oliën”. Om in aanmerking te komen voor een accĳnsverlaging op de mengsels waaraan methylesters van plantaardige oliën zĳn toegevoegd en die in de zin van deze richtlĳn als verwarmingsbrandstof worden gebruikt, moeten de betrokken productie-units van biobrandstoffen uiterlĳk op 31 december 2003 een vergunning van de Franse autoriteiten krĳgen. Deze niet-vernieuwbare vergunningen zĳn geldig voor een periode van maximaal zes jaar, te rekenen vanaf de datum van afgifte van de vergunning. De toegestane verlaging kan blĳven gelden na 31 december 2003 tot op de datum waarop de vergunning vervalt, zonder dat deze kan worden vernieuwd. De accĳnsverlagingen bedragen niet meer dan 35,06 EUR/hl of 396,64 EUR/ton voor de methylesters van plantaardige oliën die aan de genoemde mengsels worden toegevoegd. De accĳnsverlagingen worden aan de ontwikkeling van de grondstofprĳzen op de markt gekoppeld, teneinde te vermĳden dat zĳ tot een overcompensatie van de extra kosten voor de productie van biobrandstoffen zouden leiden. Deze beschikking is van toepassing vanaf 1 november 1997. Zĳ loopt af op 31 december 2003;

7. IERLAND:

—	voor vloeibaar petroleumgas (LPG), aardgas en methaan die worden gebruikt als motorbrandstof;

—	voor motorvoertuigen die door gehandicapten worden gebruikt;

—	voor voertuigen voor het plaatselĳk openbaar personenvervoer;

—	voor naar milieucategorie gedifferentieerde accĳnstarieven voor ongelode benzine, op voorwaarde dat de gedifferentieerde tarieven in overeenstemming zĳn met de verplichtingen uit hoofde van deze richtlĳn, met name de in artikel 7 van deze richtlĳn bedoelde minimumbelastingniveaus;

—	voor de toepassing van een gedifferentieerd accĳnstarief op laagzwavelige dieselolie;

—	voor de productie van aluminiumoxide in Shannon;

—	voor andere luchtvaart dan bedoeld in artikel 14, lid 1, onder b);

—	voor de particuliere pleziervaart;

—	voor afgewerkte olie die wordt hergebruikt als brandstof, hetzĳ direct na terugwinning, hetzĳ na recycling van de afgewerkte olie, op het hergebruik waarvan rechten kunnen worden geheven.

8. ITALIË:

—

voor gedifferentieerde accĳnstarieven op als brandstof gebruikte mengsels met een biodieselgehalte van 5 % of 25 %, tot en met 30 juni 2004. De accĳnsverlaging mag niet hoger zĳn dan het accĳnsbedrag dat verschuldigd zou zĳn voor het volume aan biobrandstoffen dat in de door belastingverlaging begunstigde producten aanwezig is. De accĳnsverlagingen moeten jaarlĳks aan de ontwikkeling van de grondstoffenprĳzen worden aangepast, om overcompensatie van de meerkosten voor de vervaardiging van biobrandstoffen te vermĳden;

—	voor een verlaagd accĳnstarief op diesel die door ondernemers van het wegvervoer wordt gebruikt, tot 1 januari 2005, dat vanaf 1 januari 2004 niet lager mag zĳn dan 370 EUR per 1 000 l;

—	voor koolwaterstofrestgassen die als brandstof worden gebruikt;

—	voor een verlaagd accĳnstarief op water/dieselemulsies en water/zware stookolie-emulsies van 1 oktober 2000 tot en met 31 december 2005 mits het verlaagde tarief in overeenstemming is met de verplichtingen uit hoofde van deze richtlĳn, met name de minimumaccĳnstarieven;

—	voor methaan dat als brandstof in motorvoertuigen wordt gebruikt;

—	voor gebruik door de nationale strĳdkrachten;

—	voor gebruik in ziekenwagens;

—	voor voertuigen voor het plaatselĳk openbaar personenvervoer;

—	voor brandstof die in taxi's wordt gebruikt;

—

voor een verlaagd accĳnstarief dat in bepaalde geografisch bĳzonder benadeelde gebieden wordt toegepast op huisbrandolie en vloeibaar petroleumgas voor verwarming, die via netwerken in die gebieden worden verkocht, op voorwaarde dat de tarieven in overeenstemming zĳn met de verplichtingen uit hoofde van deze richtlĳn, met name de minimumaccĳnstarieven;

—	voor het verbruik in de regio's Val d'Aosta en Gorizia;

—	voor een verlaagd accĳnstarief voor benzine die wordt gebruikt op het grondgebied van Friuli-Venezia Giulia, op voorwaarde dat de tarieven in overeenstemming zĳn met de verplichtingen uit hoofde van deze richtlĳn, met name de minimumbelastingniveaus;

—	voor een verlaagd accĳnstarief voor minerale oliën die worden gebruikt in de regio's Udine en Triëste, op voorwaarde dat de tarieven in overeenstemming zĳn met de verplichtingen uit hoofde van deze richtlĳn;

—	voor vrĳstelling van de accĳns op minerale oliën die als brandstof worden gebruikt bĳ de productie van aluminiumoxide op Sardinië;

—	voor een verlaagd accĳnstarief voor stookolie voor de productie van stoom, en voor gasolie die wordt gebruikt in ovens voor het drogen en „activeren” van moleculaire zeven in Calabrië, op voorwaarde dat de tarieven in overeenstemming zĳn met de verplichtingen uit hoofde van deze richtlĳn;

—	voor andere luchtvaart dan bedoeld in artikel 14, lid 1, onder b);

—	voor afgewerkte olie die wordt hergebruikt als brandstof, hetzĳ direct na terugwinning, hetzĳ na recycling van de afgewerkte olie, op het hergebruik waarvan rechten kunnen worden geheven.

9. LUXEMBURG:

—	voor vloeibaar petroleumgas (LPG), aardgas en methaan;

—	voor voertuigen voor het plaatselĳk openbaar personenvervoer;

—	voor een verlaagd accĳnstarief voor zware stookolie om het gebruik van milieuvriendelĳker brandstoffen aan te moedigen; een dergelĳke verlaging wordt specifiek gekoppeld aan het zwavelgehalte, en het verlaagde tarief mag in geen geval onder de 6,5 EUR per ton liggen;

—	voor afgewerkte olie die wordt hergebruikt als brandstof, hetzĳ direct na terugwinning, hetzĳ na recycling van de afgewerkte olie, op het hergebruik waarvan rechten kunnen worden geheven.

10. NEDERLAND:

—	voor vloeibaar petroleumgas (LPG), aardgas en methaan;

—	voor monsters van minerale oliën die bestemd zĳn voor onderzoek, productietests of andere wetenschappelĳke doeleinden;

—	voor gebruik door de nationale strĳdkrachten;

—	voor de toepassing van gedifferentieerde accĳnstarieven voor vloeibaar petroleumgas (LPG) dat wordt gebruikt als motorbrandstof voor voertuigen voor het openbaar vervoer;

—	voor de toepassing van gedifferentieerde accĳnstarieven voor vloeibaar petroleumgas (LPG) dat wordt gebruikt als motorbrandstof voor vuilniswagens, kolkenzuigers en straatveegwagens;

—	voor een gedifferentieerd accĳnstarief op laagzwavelige dieselolie (50 ppm) tot en met 31 december 2004;

—	voor een gedifferentieerd accĳnstarief op laagzwavelige benzine (50 ppm) tot en met 31 december 2004.

11. OOSTENRĲK:

—	voor aardgas en methaan;

—	voor vloeibaar petroleumgas (LPG) dat wordt gebruikt als motorbrandstof voor voertuigen voor het plaatselĳk openbaar personenvervoer;

—	voor afgewerkte olie die wordt hergebruikt als brandstof, hetzĳ direct na terugwinning, hetzĳ na recycling van de afgewerkte olie, op het hergebruik waarvan rechten kunnen worden geheven.

12. PORTUGAL:

—	voor de toepassing van naar milieucategorie gedifferentieerde accĳnstarieven voor ongelode benzine, op voorwaarde dat de gedifferentieerde tarieven in overeenstemming zĳn met de verplichtingen die zĳn vastgesteld bĳ deze richtlĳn, met name de in artikel 7 bedoelde minimumbelastingniveaus;

—	voor vrĳstelling van de accĳns op vloeibaar petroleumgas (LPG), aardgas en methaan die worden gebruikt als motorbrandstof voor het plaatselĳk openbaar personenvervoer;

—	voor een verlaagd accĳnstarief voor stookolie die wordt verbruikt in de autonome regio Madeira, op voorwaarde dat deze verlaging niet verder gaat dan de extra kosten die het vervoer van de stookolie naar die regio met zich brengt;

—

—	voor andere luchtvaart dan bedoeld in artikel 14, lid 1, onder b);

—	voor afgewerkte olie die wordt hergebruikt als brandstof, hetzĳ direct na terugwinning, hetzĳ na recycling van de afgewerkte olie, op het hergebruik waarvan rechten kunnen worden geheven.

13. FINLAND:

—	voor aardgas dat wordt gebruikt als brandstof;

—	voor vrĳstelling van de accĳns op methaan en vloeibaar petroleumgas (LPG) voor alle doeleinden;

—	voor verlaagde accĳnstarieven voor diesel en stookolie, op voorwaarde dat de tarieven in overeenstemming zĳn met de verplichtingen uit hoofde van deze richtlĳn, met name de in de artikelen 7, 8 en 9 bedoelde minimumbelastingniveaus;

—	voor verlaging van de accĳnstarieven voor gelode en ongelode „reformulated” benzine, op voorwaarde dat de tarieven in overeenstemming zĳn met de verplichtingen uit hoofde van deze richtlĳn, met name de in artikel 7 bedoelde minimumbelastingniveaus;

—	voor andere luchtvaart dan bedoeld in artikel 14, lid 1, onder b);

—	voor de particuliere pleziervaart;

—	voor afgewerkte olie die wordt hergebruikt als brandstof, hetzĳ direct na terugwinning, hetzĳ na recycling van de afgewerkte olie, op het hergebruik waarvan rechten kunnen worden geheven.

14. ZWEDEN:

—	voor een verlaging van de accĳns op diesel naargelang de milieucategorie;

—	voor de toepassing van naar milieucategorie gedifferentieerde belastingtarieven voor ongelode benzine, op voorwaarde dat de gedifferentieerde tarieven in overeenstemming zĳn met de in deze richtlĳn vastgestelde verplichtingen, met name de minimumaccĳnstarieven;

—	voor de toepassing, tot en met 30 juni 2008, van een gedifferentieerd tarief voor zĳn energieheffing op alkylaatbenzine voor tweetaktmotoren, op voorwaarde dat het totale toepasselĳke accĳnstarief in overeenstemming is met de bepalingen van deze richtlĳn;

—	voor vrĳstelling van de accĳns op biologisch vervaardigd methaan en andere restgassen;

—	voor een verlaagd accĳnstarief voor minerale oliën die voor industriële doeleinden worden gebruikt, op voorwaarde dat de tarieven in overeenstemming zĳn met de verplichtingen uit hoofde van deze richtlĳn;

—

voor een verlaagd accĳnstarief voor minerale oliën die voor industriële doeleinden worden gebruikt door gelĳktĳdige toepassing van een onder het standaardtarief liggend tarief en een verlaagd tarief voor energie-intensieve ondernemingen, op voorwaarde dat de tarieven in overeenstemming zĳn met de verplichtingen uit hoofde van deze richtlĳn en de concurrentie niet verstoren;

—	voor andere luchtvaart dan bedoeld in artikel 14, lid 1, onder b).

15. VERENIGD KONINKRĲK:

—

voor de toepassing van een gedifferentieerde accĳnstarief op motorbrandstof die biodiesel bevat en op als zuivere motorbrandstof gebruikte biodiesel, tot 31 maart 2007. De communautaire minimumtarieven moeten in acht worden genomen en er mag geen overcompensatie in verband met de extra kosten voor de productie van biobrandstoffen plaatsvinden;

—	voor vloeibaar petroleumgas (LPG), aardgas en methaan die worden gebruikt als motorbrandstof;

—	voor een verlaging van de accĳns op diesel om het gebruik van milieuvriendelĳker brandstof aan te moedigen;

—	voor de toepassing van naar milieucategorie gedifferentieerde accĳnstarieven voor ongelode benzine, op voorwaarde dat de gedifferentieerde tarieven in overeenstemming zĳn met de verplichtingen uit hoofde van deze richtlĳn, met name de in artikel 7 bedoelde minimumbelastingniveaus;

—	voor voertuigen voor het plaatselĳk openbaar personenvervoer;

—	voor gedifferentieerde accĳnstarieven voor water-dieselemulsies, op voorwaarde dat deze gedifferentieerde tarieven in overeenstemming zĳn met de verplichtingen uit hoofde van deze richtlĳn, met name de minimumaccĳnstarieven;

—	voor andere luchtvaart dan bedoeld in artikel 14, lid 1, onder b);

—	voor de particuliere pleziervaart;

—	voor afgewerkte olie die wordt hergebruikt als brandstof, hetzĳ direct na terugwinning, hetzĳ na recycling van de afgewerkte olie, op het hergebruik waarvan rechten kunnen worden geheven.